สวัสดีค่ะ เราเป็นคุณแม่ที่เพิ่งคลอดลูกมาได้าองเดือนกว่า ก่อนหน้านั้นเรามีอาการปกติทุกอย่าง ร่าเริงแจ่มใสแต่หลังคลอด เรากลับมีอาการอยากฆ่าลูก ช่วงสองสามวันแรกที่มาอยู่บ้าน เราตีลูกไปสองครั้งเวลาที่ลูกร้องแบบไม่เอาอะไรพอคิดได้ สติกลับมาก็รีบอุ้มลูกมากอดมาหอมมาขอโทษ. มีครั้งหนึ่ง ลูกเราร้ งงอแงเราก็ไม่ได้นอนมาสามวันติด เราก็ปล่อยให้ลูกร้อง ลูกก็นอนร้องมือลูกไปคว้าโดนผ้าอ้อมมาปิดหน้าตัวเอง เราเริ่มขาดสติคลุมผ้าปิดหน้าลูกไว้ทั้งหมด แต่พอเห็นลูกร้องสติ ก็กลับคืนมา รีบเอาผ้าที่คลุมหน้าลูกออกไปทันที เราเคยตะคอกลูกเสียงดังจนเค้าตกใจร้องลั่น เราเป็นอยู่แบบนี้ตนเกือบสองอาทิตย์ อาการนี้มันก็หายไปค่ะ จนลูกเกือบครบสามเดือน คืนหนึ่งในหัวเราเหมือนมีแวบนึ่ง คิดมา "เหมือนเห็นภาพเรากำลังหักคอลูก" หูก็แว่วเสียงว่า"ฆ่ามันซะ" เราพยายามสงบสติไว้ ข่มใจตัวเองไว้ ให้มากที่สุด สุดท้ายมันก็ผ่านพ้นไปด้วยดี แต่มาวันนี้วันที่เรามาตั้งกระทู้ เรากลัวตัวเราเองมากค่ะ กลัวมากค้นเบอร์สายด่วนสุขภาพจิต ก็ไม่มีคนรับ สายเต็มอยู่นาน คือตอนที่เรากำบังจะพาลูกอาบน้ำ มันมีเสียงนั่นมาอีกแล้ว ให้บีบคอลูกซะ ให้ฆ่ามันซะ เราพยายามแข็งใจสุดๆ รีบอุ้มลูกมาหอมบอกกับตัวเองว่า "ลูกฉันน่ารักมากฉันไม่มีทางทำร้ายลูกฉันเด็ดขาด" คิดได้แบบนั้นก็อุ้มลูกไปอาบน้ำ ระหว่างที่อาบน้ำให้ลูก อยู่ๆเหมือนเราคุมตัวเองไม้อยู่เอื้อมมือไปบีบคอลูก ลูกหน้าแดง เรายอ่งบีบแรงขึ้นจนลูกร้องลั่นออกมาเราถึงได้สติ รีบอุ้มลูกขึ้นมาแนบอก ร้องไห้น้ำตานองหน้า เราร้องไห้อยู่แบบนั้น มองหน้าลูก ด้วยน้ำตา ลูกมองหน้าเรานิ่งเค้าไม่ร้องไห้ด้วยซ้ำ เราได้แต่ขอโทษ ซ้ำๆ เราอยากปรึกษาอยากระบาย แต่ไม่รู้จะพึ่งใคร เราอยากหาหมอ เราคิดว่า เราน่าจะเป็นโรคจิตแน่ๆ เรากลัวเราสติหลุดจนทำร้ายลูกอีก
ปล.เราอยู่กับพ่อแม่ แต่กลางวันจะอยู่กับลูกสองคน พ่อแม่ไปทำงาน ส่วนสามีก็ไปทำงานต่างจังหวัด เราจะทำไงดี เราไม่รู้จะแท็กห้องไหน ขอโทษล่วงหน้านะคะสำหรับคนที่เข้ามาอ่านแล้ว ไม่สบายใจกับเรื้องของเรา
-อย่าถามว่าเราไม่รักลูกเหรอ เพราะเรารักถึงอยากหาทางรักษาตัวเองและอยากรู้ว่าเราเป็นอะไรกันแน่
-เราทุกข์ทรม่นกัยเรื่องนี้มากๆค่ะอยากขอกำลังใจและคำปรึกษาค่ะ
คุณเคยคิดจะฆ่าลูกตัวเองหรือไม่
ปล.เราอยู่กับพ่อแม่ แต่กลางวันจะอยู่กับลูกสองคน พ่อแม่ไปทำงาน ส่วนสามีก็ไปทำงานต่างจังหวัด เราจะทำไงดี เราไม่รู้จะแท็กห้องไหน ขอโทษล่วงหน้านะคะสำหรับคนที่เข้ามาอ่านแล้ว ไม่สบายใจกับเรื้องของเรา
-อย่าถามว่าเราไม่รักลูกเหรอ เพราะเรารักถึงอยากหาทางรักษาตัวเองและอยากรู้ว่าเราเป็นอะไรกันแน่
-เราทุกข์ทรม่นกัยเรื่องนี้มากๆค่ะอยากขอกำลังใจและคำปรึกษาค่ะ